Xenos – tom I trylogii Eisenhorna – recenzja

Tytuł: Xenos (Tom I trylogii Eisenhorna)
Autor: Dan Abnett
Liczba stron: 768
Gatunek: Warhammer 40K
Moja ocena:

Życie inkwizytora w mrocznym świecie przyszłości czterdziestego stulecia nie jest łatwe. Rozliczne spiski wrogów ludzkości, machinacje obcych ras, a nawet skrytobójcze walki pomiędzy wielkimi rodami czają się na każdym kroku, gotowe wplątać inkwizytora w międzygalaktyczną awanturę. Z tego powodu inkwizytor musi być prawdziwym twardzielem, z zimną krwią tropiącym spiski i pokonujących wrogów Eklezjarchii i Boga-Imperatora. Dodajmy do tego czarne poczucie humoru, pełne oddanie słusznej sprawie oraz amalthiańską doktrynę – cel uświęca środki, a otrzymamy postać Eisenhorna, głównego bohatera trylogii. Jako centralna postać, Eisenhorn najlepiej czuje się z mieczem energetycznym w jednej ręce i z karabinem w drugiej, rozwiązując siłowo problemy Imperium, ale aby przeżyć, musi przede wszystkim użyć sprytu i mocnej woli. W trakcie przygody formuje również drużynę, w skład których wchodzą tak ekscentryczne postacie jak emerytowany uczony, pomocnik inkwizytora, odporna na psychiczne wpływy telepatka czy kupiec, kapitan statku kosmicznego użyczający swojego statku kosmicznego inkwizycji, aby się trochę rozerwać.

Prosta makieta Warhammer 40k – tutorial

W tym tutorialu opisuję jak przygotować makietę do Warhammera 40000 – trudny teren (Difficult terrain w zasadach) z głazami i jednym wypalonym drzewem. Przygotowanie makiet nie musi być skomplikowane, nie wymaga wielkiej wprawy, a jednocześnie daje dużo frajdy. A oto końcowy efekt:

Do przygotowania makiety zostały wykorzystane następujące elementy:

• Podstawka – wykorzystałem plasticard (polistyren HIPS), o grubości 3mm. Plasticard jest bardzo twardy i trudny w precyzyjnej obróbce, dlatego świetnie nadaje się na podstawy budynków i makiet.
• Kamienie – głazów do makiety nie trzeba wykonywać ze styropianu – można po prostu tak jak w tym przypadku, poszukać kamieni na miejscowym osiedlu 🙂
• Spalone drzewo – wykonane wcześniej z modeliny schnącej na powietrzu oraz drutu.
• Farby – czarny podkład w sprayu, oraz dowolne farby w kolorze szarym i czarnym do cieniowania.
• Klej do przyklejenia kamieni i drzewa do podstawki – polecam Anita’s Tacky Glue, dostępny w empikach lub sklepach ze scrapbookingiem  – uniwersalny klej zasychający w przezroczystą i elastyczną masę, którą później można także pomalować, nadający się więc świetnie do makiet.

1. Zaczynamy od doboru kamieni pasujących nam do makiety, a następnie posprejowania ich czarnym podkładem. Kamienie dobieramy tak, aby pasowały do skali makiety, oraz aby można je było łatwo przykleić.

2. Przyklejamy kamienie do podstawki w wybranych miejscach.

3. Nakładamy tacky glue na podstawkę pędzelkiem, w razie potrzeb rozcieńczając go odrobiną wody i posypujemy podstawkę posypką składającą się z drobnych kamieni, żwiru i bardzo drobnego piasku. Posypka powinna mieć czarny lub szary kolor.

4. Po wyschnięciu kleju otrzepujemy makietę i nakładamy jeszcze jedną warstwę, w miejscach gdzie posypka się nie przykleiła.

5. Po wyschnięciu drugiej warstwy posypki, malujemy kamienie i przyklejone drzewo mieszaniną czarnego i szarego koloru. Drzewo powinno mieć więcej szarych barw niż czarnych.

Efekt końcowy:

Tak wykonany teren można jeszcze ozdobić według własnych preferencji, dodając no. symbole chaosu na skałach namalowane czerwoną farbą, orkowe glify, lub wbity w ziemię sztandar Ultramarines.

Blackhearts – The Omnibus – recenzja

Tytuł: Blackhearts – The Omnibus
Autor: Nathan Long
Liczba stron: 768
Gatunek: Warhammer Fantasy
Moja ocena:

Proza ze świata Warhammera Fantasy jest krwista i soczysta, a Blackhearts Nathana Longa nie jest wyjątkiem. To wydanie – omnibus, składające się z trzech wydanych wcześniej osobno tomów, nie wydanych dotąd w Polsce (Valnir’s Bane, The Broken Lance oraz Tainted Blood),  jest najlepszym cyklem książek ze świata Warhammera, jaki czytałem i który polecam wszystkim fanom przygód w Starym Świecie. Ale po kolei.

Tytułowi Blackhearts to drużyna straceńców, z których każdy popełnił jakieś przestępstwo i którym pozostawiono do wyboru stryczek, albo wykonanie najbardziej karkołomnych, samobójczych i sekretnych misji w których stawką jest nie tylko ich życie, ale nawet całego Imperium. Na czele tych bohaterów mimo woli staje Reiner Hetsau, wyznawca boga złodziei  Ranalda, szuler i dawniej imperialny pistolier, który najchętniej spędzałby czas w ciepłej izbie, ogrywając kolegów w kości, a tymczasem przychodzi mu walczyć ze spiskami wyznawców Chaosu, inwazją szczuroludzi, mrocznymi elfami i wieloma innymi zagrożeniami. Hetsau, który dzięki swojemu szczęściu które przypisuje wierze w Ranalda oraz dzięki umiejętności perswazji i przekonującym kłamstwom, potrafi wybrnąć z największych niebezpieczeństw jest głównym bohaterem trylogii, ale wszyscy członkowie drużyny są barwni, oryginalni i kryją w sobie tajemnice, które są stopniowo odkrywane przed czytelnikiem. Bohaterowie desperacko walczą o własne życie i wolność, stając się towarzyszami broni, ale co nie powinno dziwić wśród mniej lub bardziej słusznie skazanych – są również niezdyscyplinowani i pojawiają się wśród nich konflikty. Relacje między postaciami są świetnie ukazane – dialogi bohaterów drużyny o ścierających się charakterach i pochodzących z różnych grup społecznych są żywe, a nawet potrafią iskrzyć się humorem. Blackhearts starają się jednocześnie zachować człowieczeństwo w najbardziej ekstremalnych sytuacjach i potrafią być zdolni do epickich poświęceń.

Podobnie jak relacje między postaciami i dialogi, akcja jest szybka, błyskotliwa i nie zwalnia nawet na moment. W całym omnibusie nie ma ani chwili przestojów, fabuła nie jest przewidywalna, a czytelnik zostaje wciągnięty tak bardzo w zmagania bohaterów, że nie można się powstrzymać, aby nie kibicować grupie zdesperowanych straceńców. Nie jest to typowe fantasy, bo wyróżnia się czarnym humorem, bohaterami którym daleko do rycerzy w lśniącej zbroi i nieustraszonych krasnoludzkich zabójców trolli, a bliżej do drobnych złodziejaszków, oraz szybkiej nierozwlekłej fabuły, która stawia akcję nad rozbudowane opisy imperialnych miast i pałaców. Są tam wielkie bitwy i małe potyczki, polityczne intrygi i knowania licznych wrogów ludzkości. Książkę czyta się bardzo szybko, a szybkie zwroty akcji i fabuła skłania do czytania kolejnych rozdziałów.

Blackhearts to opowieść wciągająca od pierwszego do ostatniego zdania, którą musi przeczytać każdy fan Warhammera, ale może się podobać każdemu, nawet osobom nie czytającym fantasy. Jest to najlepsza literatura akcji w Starym Świecie – polecam przeczytać fragment udostępniony przez Black Library, który można ściągnąć tutaj:  rozdział Blackhearts, a jestem przekonany, że zostaniecie również fanami tej książki.

Witam w mojej głowie :)

Witam wszystkich na moim nowym blogu! Jak nazwa wskazuje, będzie w nim miejsce na różne przemyślenia, z którymi z przyjemnością pragnę się podzielić: od polityki do gotowania, od internetu do mangi i anime. Prowadzę także inne strony, ale fascynuje mnie bardzo wiele rzeczy, którymi pragnę się podzielić i chcę aby ten blog był miejscem na spontaniczne i nieplanowane przemyślenia.

Mam nadzieję, że będziecie się tu dobrze bawić – zapraszam!